தாய் மொழியின் பெருமையும் பாதுகாப்பும்
மொழி என்பது மனித சமூகத்தின் அடிப்படைத் தூண்களில் ஒன்று. ஒவ்வொரு சமூகத்தின் கலாசாரம், பாரம்பரியம், வரலாறு மற்றும் அறிவு முதலானவை மொழியின் மூலமே அடுத்த தலைமுறைக்குக் கடத்தப்படுகின்றன. மொழி என்பது ஒரு சமூகத்தின் அடையாளம் மட்டுமல்ல, அது மக்கள் தங்களின் உணர்வுகளையும் சிந்தனைகளையும் வெளிப்படுத்தும் முக்கியமான கருவியாகவும் இருக்கிறது.
யுனஸ்கோ (UNESCO) 1999 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி 21 ஆம் நாளை சர்வதேச தாய்மொழி தினமாக அறிவித்தது. 2000 ஆம் ஆண்டு முதல், உலகம் முழுவதும் இந்த நாளைக் கொண்டாட ஆரம்பித்தது. இந்த அறிவிப்பை ஏற்படுத்தக் காரணமான முக்கியமான நிகழ்வு பாகிஸ்தானின் கிழக்கு பகுதியான வங்காளதேசத்தில் (அப்போதைய கிழக்கு பாகிஸ்தான்) நடைபெற்றது.
1952 ஆம் ஆண்டு பாகிஸ்தான் அரசாங்கம் உருது மொழியை ஒரே தேசிய மொழியாக அறிவிக்க முயன்றபோது, வங்காள மொழியை தாய்மொழியாகக் கொண்ட மக்கள் அதற்கு எதிராக போராடினர். பிப்ரவரி 21 அன்று டாக்கா நகரில் நடைபெற்ற எதிர்ப்பில் பல மாணவர்கள் உயிரிழந்தனர். அவர்களின் மொழிப் பாதுகாப்புக்காக நடந்த இந்த போராட்டம் உலகம் முழுவதும் மொழிப் பாதுகாப்பின் முக்கியத்துவத்தை உணர்த்தியது. இதனை நினைவுகூர்வதற்காகவே பிப்ரவரி 21 சர்வதேச தாய்மொழி தினமாக அனுசரிக்கப்படுகிறது.
உலகம் முழுவதும் சுமார் 7,000 மொழிகள் பேசப்படுகின்றன. ஆனால், பல சிறுபான்மை மொழிகள் அழியும்நிலையில் உள்ளன. மொழிகள் அழிந்து செல்லும்போது, அவற்றுடன் அதன் கலாசாரம், வரலாறு, மரபுகள், அறிவு போன்றவை மறைந்து விடுகின்றன.
சர்வதேச தாய்மொழி தினம் ஒவ்வொரு மொழிக்கும் உரிய அங்கீகாரம் அளிக்க வேண்டும் என்பதற்கான விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துகிறது. மொழி என்பது மக்கள் அடையாளம் மட்டுமல்ல, அவர்களின் உரிமையும் ஆகும். தாய்மொழியின் வளம் குறையாமல் பாதுகாத்து, தலைமுறையால் கடத்துவது ஒவ்வொரு நாகரிக சமுதாயத்தினரின் கடமையாகும்.