- 19 Feb, 2025
- 0 Comments
- 0 Secs Read
உ.வே. சாமிநாதையர்: பழந்தமிழ் இலக்கியத்தின் மீட்பர்
உ.வே. சாமிநாதையர், தமிழ்த் தாத்தா என்று அன்புடன் அழைக்கப்படும் உ.வே.சா., 19ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் தமிழ் இலக்கியத்தின் மறுமலர்ச்சிக்கு வித்திட்ட மாபெரும் அறிஞர். அழிந்து வரும் தமிழ் இலக்கியச் செல்வங்களை மீட்டெடுத்து, அவற்றை பதிப்பித்து, பாதுகாத்து, அடுத்த தலைமுறைக்குக் கொண்டு சேர்த்த தன்னலமற்ற தொண்டாற்றியவர். அவர் ஒரு தனி மனிதராக இல்லாமல், ஒரு இயக்கமாக, தமிழ் இலக்கியத்தின் அழியா சுடராக இன்றும் நம் மனதில் வாழ்கிறார்.
உத்தமதானபுரம் வேங்கடசுப்பையர் மகன் சாமிநாதன் என்பது அவரது முழு பெயர். 1854 ஆம் ஆண்டு கும்பகோணத்தில் பிறந்தார். அவரது தந்தை ஒரு தமிழ் அறிஞர். சாமிநாதனும் தனது தந்தையிடமும், பின்னர் கும்பகோணத்தில் தனது ஆசிரியரான மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளையிடமும் தமிழ் இலக்கியம் பயின்றார். மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளை, அக்காலத்தின் தலைசிறந்த தமிழ்ப் புலவர்களில் ஒருவர். அவரிடம் கற்றது, உ.வே.சா.வின் வாழ்க்கையை முழுமையாக மாற்றியது.
உ.வே.சா.வின் வாழ்நாள் சாதனை என்றால், சங்க இலக்கிய நூல்களான சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, சீவக சிந்தாமணி போன்ற காப்பியங்களையும், எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு போன்ற சங்கத் தமிழ் நூல்களையும் பதிப்பித்ததுதான். அக்காலத்தில், ஏட்டுச் சுவடிகள் சிதிலமடைந்து, கரையான்களால் அரிக்கப்பட்டு, அழிவின் விளிம்பில் இருந்தன. அவற்றைத் தேடிப் பிடித்து, பல ஊர்களுக்குச் சென்று, பல சிரமங்களுக்கு மத்தியில் அவற்றைச் சேகரித்தார்.
ஒவ்வொரு ஏட்டுச் சுவடியையும் ஆராய்ந்து, ஒன்றுடன் ஒன்று ஒப்பிட்டு, பிழைகளைத் திருத்தி, தெளிவான பதிப்புகளாக வெளியிட்டார். அவரது பதிப்புப் பணி, தமிழ் இலக்கிய ஆய்வுக்கு ஒரு புதிய பரிமாணத்தை ஏற்படுத்தியது. அவர் இல்லையென்றால், பல சங்கத் தமிழ் நூல்கள் இன்று நம்மிடம் இருந்திருக்காது. உ.வே.சா.வின் கடின உழைப்பால், சங்க இலக்கியம் மீண்டும் உயிர்பெற்று, தமிழ் மக்களின் கைகளில் தவழத் தொடங்கியது.
உ.வே.சா.வின் பதிப்புப் பணி சாதாரணமானதல்ல. பல ஆண்டுகளாக, பல்வேறு இடங்களுக்கு பயணம் செய்து, ஏட்டுச் சுவடிகளைத் தேடிச் சேகரித்தார். சில நேரங்களில், ஓலைச் சுவடிகள் கிழிந்து, படிக்க முடியாத நிலையில் இருக்கும். அவற்றை பொறுமையாக ஆராய்ந்து, எழுத்துக்களை ஊகித்து, பாடல்களைப் புரிந்து கொள்ள முயற்சித்தார். பல பதிப்புகளில், வெவ்வேறு ஏட்டுச் சுவடிகளை ஒப்பிட்டு, சரியான பாடலைப் பதிப்பித்தார். அவரது அர்ப்பணிப்பு அளப்பரியது.
உ.வே.சா. ஒரு சிறந்த எழுத்தாளரும் கூட. அவரது “என் சரித்திரம்” என்ற சுயசரிதை, அக்காலத்திய சமூகத்தையும், கல்வி முறையையும் பிரதிபலிக்கும் ஒரு வரலாற்று ஆவணமாகக் கருதப்படுகிறது. மேலும், பல கட்டுரைகளையும், நூல்களையும் எழுதியுள்ளார். அவரது எழுத்துக்கள், தமிழ் மொழியின் அழகையும், இலக்கியத்தின் சிறப்பையும் வெளிப்படுத்துகின்றன.
உ.வே.சா.வின் தமிழ்த் தொண்டு அளப்பரியது. அவர் இல்லையென்றால், சங்க இலக்கியம் இன்று நம்மிடம் இருந்திருக்காது. அவர் ஒரு தனி மனிதராக இல்லாமல், ஒரு இயக்கமாக, தமிழ் இலக்கியத்தின் மறுமலர்ச்சிக்கு வழி வகுத்தார். அவரது பணி, தமிழ் இலக்கிய ஆய்வுக்கு ஒரு புதிய பாதையை உருவாக்கியது. அவர் மறைந்தாலும், அவரது பணி என்றும் நிலைத்திருக்கும். தமிழ் இலக்கியம் உள்ளவரை, உ.வே.சா.வின் பெயர் நிலைத்திருக்கும்.
உ.வே.சா.வின் பங்களிப்பை போற்றும் வகையில், பல்வேறு விருதுகளையும், பாராட்டுகளையும் அரசு வழங்கியுள்ளது. அவர் தமிழ் இலக்கியத்திற்கு ஆற்றிய தொண்டுக்காக, “மகாமகோபாத்யாய” என்ற பட்டம் அவருக்கு வழங்கப்பட்டது. அவரது நினைவாக, சென்னை பல்கலைக்கழகத்தில் உ.வே.சா. நூலகம் நிறுவப்பட்டுள்ளது. இந்த நூலகம், அவரது சேகரிப்பில் இருந்த பல ஓலைச்சுவடிகள் மற்றும் புத்தகங்களைக் கொண்டுள்ளது. இது தமிழ் இலக்கிய ஆய்வாளர்களுக்கு ஒரு பொக்கிஷமாக விளங்குகிறது.
உ.வே.சா.வின் வாழ்க்கை, தமிழ் இலக்கியத்தின் மீது கொண்ட அளவற்ற அன்பையும், அர்ப்பணிப்பையும் வெளிப்படுத்துகிறது. அவர் ஒரு சகாப்தம். அவர் தமிழ் இலக்கியத்தின் மீட்பர். அவரது பணி, எதிர்கால தலைமுறைகளுக்கு ஒரு உந்துதலாக அமையும். அவர் என்றும் நம் நினைவில் நிலைத்திருப்பார்.